Έλεγχος ή Υπευθυνότητα: Κατανοώντας την Διαφορά
Είναι σημαντικό να διαχωριστεί ο ‘Ελεγχος από την Υπευθυνότητα στη ζωή, στις σχέσεις, στην εργασία. Πολλοί άνθρωποι συγχέουν τα δυο, οδηγούμενοι σε στρες, απογοήτευση και μη απαραίτητες ενοχλήσεις. Ενώ ο ‘Ελεγχος αφορά την προσπάθεια να επιβάλλουμε ή να χειραγωγήσουμε τα αποτελέσματα, η Υπευθυνότητα αφορά την ανάληψη των ευθυνών των πράξεων και των επιλογών μας στη δική μας σφαίρα επιρροής.

Τι είναι ο Έλεγχος?
Ο Έλεγχος είναι η προσπάθεια να ρυθμιστούν τα εξωτερικά γεγονότα, οι άνθρωποι και οι συνθήκες. Συνήθως πηγάζει από τον φόβο της ανασφάλειας και την επιθυμία προβλέψιμων αποτελεσμάτων. Όμως, ο έλεγχος συχνά είναι μια ψευδαίσθηση γιατί πολλοί παράγοντες στη ζωή, όπως οι πράξεις των άλλων ανθρώπων, οι τάσεις της αγοράς ή τα φυσικά φαινόμενα είναι πέρα από την επιρροή μας.

Η ψευδαίσθηση του ελέγχου- η πεποίθηση ότι μπορούμε να προκαθορίσουμε κάθε αποτέλεσμα- οδηγεί σε στρες, άγχος και απογοήτευση. Η αληθινή ελευθερία συμβαίνει όταν μαθαίνουμε να εμπιστευόμαστε την φυσική ροή της ζωής.
Οι ψυχολόγοι περιγράφουν αυτή τη τάση ως γνωσιακή προκατάληψη γνωστή και ως η ψευδαίσθηση του ελέγχου, όπου οι άνθρωποι υπερτιμούν την ικανότητα τους να επηρεάσουν τα γεγονότα.
Αυτός ο τρόπος σκέψης συχνά οδηγεί σε στρες, απογοήτευση και μια αντίσταση για προσαρμογή όταν οι συνθήκες αλλάζουν απρόοπτα.

Σημάδια Ελεγκτικού Τρόπου Σκέψης:
• Προσπάθεια διαχείρισης με προσήλωση σε ασήμαντες λεπτομέρειες ή ζητήματα
• Αίσθηση άγχους όταν τα πράγματα δεν πάνε όπως προγραμματίστηκαν
• Αντίσταση στην αλλαγή ή στον αυθορμητισμό
• Χρέωση των εξωτερικών συνθηκών όταν τα πράγματα πάνε λάθος

Τι είναι η Υπευθυνότητα?
Η Υπευθυνότητα από την άλλη, αφορά ιδιοποίηση των πράξεων, των επιλογών και του τρόπου σκέψης μας. Η Υπευθυνότητα αναγνωρίζει ότι ενώ δεν μπορεί να ελέγξει τα πάντα, μπορεί να ελέγξει πως να ανταποκριθούμε στις καταστάσεις. Η Υπευθυνότητα καλλιεργεί την ανάπτυξη, την αντοχή και την αίσθηση ενδυνάμωσης.
Τα Ανθρώπινα Όντα έχουν εγγενή επιθυμία για ασφάλεια. Δημιουργούμε πλάνα, βάζουμε στόχους με λεπτομέρεια, πιστεύοντας ότι έτσι θα διασφαλίσουμε την επιτυχία και την ευτυχία. Επίσης χρησιμοποιούμε ένα σύστημα πεποιθήσεων που προσπαθούμε να υποστηρίξουμε.

Παρόλα αυτά, η πραγματικότητα είναι, ότι πολλή από την ζωή είναι απρόβλεπτη. Όσο προσεχτικά και να σχεδιάζουμε, τα απρόσμενα γεγονότα- θετικά ή αρνητικά- είναι αναπόφευκτα. Τα γεγονότα, οι συνθήκες ή οι άλλοι άνθρωποι προκαλούν το σύστημα πεποιθήσεων μας, δίνοντας μας την ευκαιρία να “σκεφτούμε έξω από το κουτί” και να διευρύνουμε τις αντιλήψεις μας για την πραγματικότητα.

Σημάδια Υπεύθυνου Τρόπου Σκέψης:
• Επικέντρωση στην προσωπική ανάπτυξη και στην γνώση που προκύπτει από τα λάθη ή τις αποτυχίες
• Λήψη συνειδητών επιλογών χωρίς να κατηγορούμε τους άλλους
• Αποδοχή σε ότι δεν αλλάζει και προσαρμογή στις συνθήκες
• Οριοθέτηση αντί επιβολής ελέγχου στους άλλους

Πως γίνεται η μετακίνηση από τον Έλεγχο στην Υπευθυνότητα:
• Αναγνωρίζεις Τι Μπορείς και Τι Δεν Μπορείς να Αλλάξεις
• Προσήλωση στις ενέργειες σου όχι στα αποτελέσματα
• Αποδοχή της Ανασφάλειας- Αποδοχή της μη προβλεψιμότητας ως φυσικό χαρακτηριστικό της ζωής.
• Κάνε το καλύτερο με εμπιστοσύνη στην διαδικασία
• Να έχεις τον εαυτό σου υπόλογο – Να αναλαμβάνεις τις συνέπειες των επιλογών σου και των συμπεριφορών σου.
• Να καλλιεργείς ένα Τροπο Σκέψης Ανάπτυξης
• Να βλέπεις τις προκλήσεις σαν ευκαιρίες για μάθηση

Η πραγματικά αληθινή δύναμη βρίσκεται στην υπευθυνότητα και όχι στον έλεγχο. Μεταφέροντας την συγκέντρωση σου εσωτερικά και αναλαμβάνοντας τις ευθύνες σου για τις πράξεις σου και τις συμπεριφορές σου, καλλιεργείς εσωτερική ηρεμία, ισχυρότερες σχέσεις και μια πολύ πιο γεμάτη ζωή.
Αντί να προσπαθείς να ελέγχεις τον κόσμο, μαθαίνεις να οδηγείσαι μέσα σε αυτόν με σοφία και προσαρμοστικότητα.
Όταν αφήνουμε τον Έλεγχο δεν χάνουμε την δύναμη μας- κερδίζουμε την Ελευθερία μας.

Το Κλειδί είναι η Ισορροπία
Η προσπάθεια και η φιλοδοξία είναι χρήσιμες, αλλά θα πρέπει να συνοδεύονται με μια προθυμία προσαρμογής και εμπιστοσύνης.
Στη ζωή προετοιμαζόμαστε και προσπαθούμε, όμως σε κάποιο σημείο χρειάζεται να αφήσουμε την προσκόλληση και να επιτρέψουμε τα γεγονότα να ξεδιπλωθούν.
Η ψευδαίσθηση του ελέγχου είναι μια πηγή άχρηστου στρες και αγώνα.
Αναγνωρίζοντας ότι η ζωή δεν γίνεται να ελεγχθεί πλήρως και αποδεχόμενοι την φυσική της ροή, ελευθερωνόμαστε από το άγχος και ανοίγουμε την πόρτα για μεγαλύτερη ηρεμία και ολοκλήρωση.
Η αποδοχή δεν αφορά, ούτε σημαίνει παραίτηση – σημαίνει ότι εμπιστευόμαστε ότι όπως το ποτάμι βρίσκει την ροή του, έτσι και εμείς πάντα κινούμαστε στη σωστή κατεύθυνση, ακόμα και όταν δεν διακρίνουμε τον προορισμό.

Η πνευματική/ψυχολογική όψη της Υπευθυνότητας:
(A.H.Almaas :Diamond Heart Book Five, pg. 70, Runaway Realisation, pg. 115, Diamond Heart Book One, pg 130)

“Η Υπευθυνότητα είναι η έκβαση της ευθυγράμμισης με την Αντικειμενική Αλήθεια και όχι η αναφορά στα πιστεύω σας, τα συναισθήματα σας και τα όνειρα σας.
Η Αντικειμενική Αλήθεια δεν αφορά τις επιθυμίες σας ή τις προτιμήσεις σας.
Σχετίζεται με το πως είναι τα πράγματα, πως λειτουργούν.
Αυτό σημαίνει “αντικειμενικό”: να ζεις αναφορικά με τα γεγονότα, την αλήθεια.
Όσο λες “εγώ το θέλω με άλλο τρόπο”, τόσο υποφέρεις.”

Θεωρώντας την Υπευθυνότητα ως την Πραγμάτωση της Χάρης
“Με άλλα λόγια, καθώς παίρνετε την υπευθυνότητα της δική σας πραγμάτωσης, είναι η αληθινή φύση που ενισχύει την εξάσκηση της να αποκαλύπτει την φώτιση.
Δεν είναι δύο πράγματα.
Η Θεϊκή Χάρη και η δική σας Υπευθυνότητα δεν είναι δύο πράγματα.
Η Υπευθυνότητα για την στάση σας είναι η Χάρη.
Το γεγονός ότι έχετε αυτή την ικανότητα είναι επίσης η Χάρη. Το γεγονός ότι ασκείτε υπευθυνότητα είναι η Χάρη. Δεν υπάρχει διχοτομία μεταξύ της στάσης σας και της Χάρης.
Η ίδια η στάση σας, η εξάσκηση σας είναι η Χάρη. Η εξάσκηση σας είναι ήδη η Ζωντανή Ύπαρξη που εμφανίζεται στη συνείδηση σας ως κίνητρο, ως ικανότητα, ως ειλικρινής δέσμευση, ως διαύγεια, ως ησυχία, λαμπρότητα, ως φώτιση.”

Εσείς και μόνο εσείς είστε ο Οριστικός, ο Τελικός Κριτής της Αλήθειας της Δική σας Ζωής

“Δεν μπορείς να ακούσεις εμένα. Μπορώ να σου λέω όλα αυτά, αλλά δεν σημαίνουν και πολλά. Όταν τα ακούς, ενθουσιάζεσαι για μια ή δυο εβδομάδες, μπορεί να διαλογιστείς πιο συχνά για λίγο αλλά δεν κρατάει πολύ. Το ξεχνάς και μετά από δυο εβδομάδες δεν κάνεις τίποτα. Σε παίρνει ο ύπνος πάλι και έρχεσαι εδώ ελπίζοντας ότι μια νέα προσέγγιση μπορεί να δουλέψει.
Αυτό συνεχίζεται μέχρι που κάποια στιγμή συνειδητοποιείς ότι πρέπει να γίνεις Yπεύθυνος, ότι τελικά εσύ είσαι ο μόνος κριτής της αλήθειας της εμπειρίας σου και της ζωής.
Εσύ είσαι αυτός που χρειάζεται να καθορίσει τι είναι αληθινό.
Πως μπορεί κάποιος άλλος να σε πείσει για την αλήθεια αν δεν την δεις μόνος σου?
Οι άνθρωποι πείθονται μερικώς από διδασκαλίες, γιατί από κάτω από την πειθώ υπάρχουν φόβοι, ευαλωτότητα και απόγνωση.
Αυτή η πειθώ δεν στέκεται σε στέρεη πραγματικότητα, αλλά μάλλον σκεπάζει την άγνοια και τις εσωτερικές διαμάχες.”