Oι τέχνες της Επικοινωνίας
2.Η τέχνη της συγγνώμης
(το δώρο της υπευθυνότητας)
Η αυθεντική συγγνώμη δίνει έμφαση στην συμπόνια προς τον άνθρωπο που έχουμε πληγώσει και όχι μετάνοια στον παραβάτη.
Αυτό είναι το δώρο της Υπευθυνότητας.
Διαλέγουμε να έχουμε την ευθύνη για τις επιπτώσεις του λόγου μας, των συναισθημάτων μας και της συμπεριφοράς μας, ιδιαίτερα όταν πληγώνουν τον άλλον. Τα αυθεντικά μετανιωμένα συναισθήματα μας, είναι ελεύθερα από το μίσος προς τον εαυτό μας ή την εγωκεντρική μας ενασχόληση με την ενοχή.
Συγκεντρωνόμαστε στην εμπειρία του άλλου ανθρώπου.
Δεν αναλαμβάνουμε μια αποστολή προσωπικής μετάνοιας.
Αφορά λιγότερο το εγώ μας και περισσότερο την ευθύνη που έχουμε.
Αυτή η στάση επίσης προσφέρεται ως μοντέλο, ως έμπνευση, βασισμένη στην συμπονετική κατανόηση του λόγου και της αιτίας που κάποια μηνύματα πληγώνουν τον άλλον.
Ελπίζουμε ότι διαλέγοντας αυτή τη στάση, ο άλλος θα μάθει πως να προσφέρει την συγγνώμη του, ότι θα εκτιμήσει τις δικές μας ευαισθησίες εξίσου στο μέλλον.
(Disarming the narcissist , Wendy T.Behary. LCSW 2008, pg 145)
Για να αποκτήσουμε την ικανότητα πραγματικά και αληθινά να επικοινωνήσουμε με τον άλλον, χρειάζεται να αναγνωρίσουμε ότι υπάρχει ένας άλλος άνθρωπος μπροστά μας που ακούει, σωστά?
Οι περισσότεροι από εμάς, επικοινωνούμε με τον εαυτό μας, την ώρα που έχουμε έναν άλλον άνθρωποι μπροστά μας, λέμε λέξεις, συμπεριφερόμαστε με έναν τρόπο που είναι πολύ σημαντικός για εμάς, ξεχνώντας ότι κάποιος ακούει και μπορεί να πληγωθεί από αυτό που λέμε ή κάνουμε.
Μετά, κάποιοι από εμάς, θυμόμαστε τι συνέβη και αισθανόμαστε ενοχές.
Για να ελευθερωθούμε από τις ενοχές τρέχουμε στον άλλον και ζητάμε συγγνώμη.
Δεν έχουμε δώσει καθόλου την προσοχή μας στο τι άκουσε το άλλο άτομο ή τι μπορεί να ένιωσε, πώς το άλλο άτομο μπορεί να πληγώθηκε από τις λέξεις μας ή τις πράξεις μας.
Απλά θέλουμε να απαλλαχτούμε από την ενοχή.
Μπορείτε να δείτε τώρα ξεκάθαρα , ότι αυτή η “επικοινωνία” αφορά μόνο εσάς?
Που βρίσκεται το άλλο άτομο?
Πώς το άλλο άτομο ανταποκρίθηκε στις λέξεις μας ή στην στάση μας?
Το έχετε πραγματικά προσέξει?
Μπορείτε να θυμηθείτε την σκηνή, συμπεριλαμβάνοντας τα συναισθήματα του άλλου?
Εμείς οι άνθρωποι, είμαστε τα μόνα όντα που έχουμε την δυναμική να αυτό αναπτυσσόμαστε συνεχώς και ατελείωτα.
Το μοναδικό μας όριο είναι ο βιολογικός μας κύκλος, προς το παρόν.
Η Υπευθυνότητα είναι η υψηλότερη αξία, το πιο λαμπρό όχημα προς την αυτό ανάπτυξη.
Όταν πάρουμε την απόφαση να ανεβούμε στο όχημα της Υπευθυνότητας, ειδικά στην επικοινωνία μας με τους άλλους, θα διαπιστώσουμε τις σχέσεις μας να αναπτύσσονται αναλόγως.
Αντί να νιώθουμε ενοχή, για αυτά που λέμε, μπορούμε να διαλέξουμε να γίνουμε υπεύθυνοι για τις πληγές που οι λέξεις μας προκαλούν στον άλλον, να πάρουμε αυτό το αναπτυξιακό μάθημα ως διδαχή για τις μελλοντικές μας λέξεις και να νοιαζόμαστε για τα συναισθήματα του άλλου.
Αυτή είναι η υπεύθυνη συγγνώμη που κάνουμε.
Αφορά λιγότερο εμάς προσωπικά και περισσότερο την υπευθυνότητα μας.
Αφορά λιγότερο τον κόσμο του εγώ μας και περισσότερο έναν κόσμο ανώτερο, ευρύτερο και περισσότερο εξελιγμένο.
Η Υπευθυνότητα είναι το σοφότερο όχημα προς την αυτό ανάπτυξη μας.
Είναι λοιπόν κάτι που μας αφορά, δεν αφορά όμως τον μικρό εγωκεντρικό μας κόσμο, αφορά τον Μεγαλύτερο, Ευρύτερο, Ανώτερο κόσμο μας!
Προηγούμενο Άρθρο:
1.Η τέχνη του αμοιβαίου σεβασμού (το δώρο της Γενναιοδωρίας)
Επόμενο Άρθρο: