Σε μια μακρινή χώρα, υπήρχε ένα χωριό όπου ο κάθε άνθρωπος είχε ένα ξεχωριστό κήπο. Αυτοί οι κήποι δεν ήταν γεμάτοι με συνηθισμένα φυτά αλλά με δέντρα, λουλούδια και αναρριχητικά που αντιπροσώπευαν τις πεποιθήσεις του ιδιοκτήτη του κήπου.
Μια μέρα, μια νεαρή γυναίκα, η Λία, επισκέφτηκε την σοφή γιαγιά του χωριού, μια υπερήλικη γυναίκα γνωστή ώς Αμμα, που ήταν ξακουστή για την κατανόηση των μυστηρίων της ζωής.

“Άμμα” ξεκίνησε η Λία, ”Ασχολούμαι πολύ με τον κήπο μου, αλλά φαίνεται πνιγμένος στα αγριόχορτα και είναι χαοτικός. Μερικά δέντρα δεν καρποφορούν, άλλα έχουν αγκάθια που με καρφώνουν όταν προσπαθώ να τα κλαδέψω. Ότι και να κάνω, ο κήπος μου δεν ανθίζει.”

Η Αμμα χαμογέλασε γλυκά και προσκάλεσε την Λία να καθίσει κοντά της.
“Καλή μου” της είπε “ άφησε με να σου πώ μια ιστορία για τους κήπους μας”
“Ο κάθε κήπος”, η Αμμα άρχισε “ είναι ο καθρέπτης των πεποιθήσεων που κρατάμε στις καρδιές μας. Κάποιες πεποιθήσεις είναι σαν σπόροι που μεγαλώνουν σε πανέμορφα λουλούδια, ενώ άλλες είναι σαν αγριόχορτα, σαν ζιζάνια που απλώνονται και πνίγουν την ζωή.”

“Όταν ήρθαμε στη ζωή φέραμε μαζί μας κάποιους σπόρους , οι υπόλοιποι, οταν είμασταν μικροί, φυτεύτηκαν στον κήπο μας από τους ανθρώπους τριγύρω μας – τους γονείς μας, τους δασκάλους μας, τους φίλους μας ακόμα και από τις δικές μας εμπειρίες. Μερικοί σπόροι ήταν καλοί και αληθινοί και μεγάλωσαν σε δυνατά και υγιή δέντρα. Κάποιοι άλλοι όμως, που προέρχονταν από φόβο ή αμφιβολίες ή ψέμματα , μεγάλωσαν σε αγκαθωτούς θάμνους και επεκτατικά ζιζάνια ή αγριόχορτα.”
H Λία άκουγε προσεχτικά, τα μάτια της άρχιζαν να γεμίζουν από κατανόηση.
“Το χάος στον κήπο σου” συνέχισε η Αμμα, “ είναι το αποτέλεσμα των πεποιθήσεων που έχεις θρέψει, συνειδητά ή υποσυνείδητα. Τα αγκάθια που σε καρφώνουν είναι οι πεποιθήσεις που δεν σου χρειάζονται άλλο, και τα αγριόχορτα και τα ζιζάνια είναι οι πεποιθήσεις που επέτρεψες να εξαπλωθούν χωρίς να τις ελέγξεις”

“Όμως Αμμα” ρώτησε η Λία “πως μπορώ να κάνω τον κήπο μου όμορφο;
πως μπορώ να απαλλαγώ από τα αγριόχορτα και να μεγαλώσω τα λουλούδια που λαχταρώ;

Τα μάτια της Αμμα ανοιγόκλεισαν με σοφία, “Ξεκίνησε με την επίγνωση, αγαπημένο μου παιδί. Πρώτα, χρειάζεται να αναγνωρίσεις ποιες πεποιθήσεις έχουν νόημα, είναι οι σωστές και χρήσιμες και ποιες είναι ανούσιες, άχρηστες και δεν είναι σωστές για σένα και τους άλλους. Αυτό απαιτεί υπομονή και ειλικρίνεια. Χρειάζεται να παρατηρείς τις σκέψεις σου και τις ιστορίες που λες στον εαυτό μου κάθε μέρα. Να ακούς τα λόγια που λες στους άλλους και να παρατηρείς τη στάση που κρατάς στη ζωή όταν ακολουθείς τις πεποιθήσεις σου. Σκέφτεσαι ιστορίες αγάπης, δυνατοτήτων και αφθονίας; Είναι λόγια αγάπης, κατανόησης και ενδυνάμωσης; Ή περιέχουν φόβο, έλλειψη και περιορισμό; Η στάση σου είναι αμυντική, αντιδραστική ή είναι ευγενής, υπομονετική και χρήσιμη;”

“Κάθε φορά που αναγνωρίζεις τα αγριόχορτα, χρειάζεται απαλά να τα ξεριζώνεις από τις ρίζες τους. Αυτό σημαίνει ότι εξετάζεις τις πεποιθήσεις σου αν βλάπτουν εσένα ή τους άλλους και αφήνεις πίσω, όσες δεν ευθυγραμμίζονται με την αληθινή, γεμάτη νόημα φύση σου. Δεν είναι μια εύκολη δουλειά, αλλά με επιμονή θα δεις ότι ο κήπος σου θα αρχίζει να καθαρίζει.”
“Και τι γίνεται με τα άνθη, τα λουλούδια που επιθυμώ να μεγαλώσω?”
ρώτησε η Λία.
“Ααα, τα λουλούδια” είπε η Αμμα, χαμογελώντας. “Για να μεγαλώσεις όμορφα λουλούδια, χρειάζεται να φυτέψεις νέους σπόρους- σπόρους που σε δυναμώνουν και σε βελτιώνουν. Αυτοί οι σπόροι φυτεύονται μέσα από τις ιστορίες που διαλέγεις να πιστεύεις και συνηθίζεις να λες.”
“Όταν λες στον εαυτό σου ιστορίες ενδυνάμωσης, αυταξίας και αφθονίας της ζωής, φυτεύεις σπόρους αγάπης, χαράς και ηρεμίας. Μάθε να δημιουργείς ιστορίες στο νου σου, χρήσιμες, σωστές και με νόημα, πότιζε τες καθημερινά με την συμπεριφορά σου και θα μεγαλώσουν στο κήπο σου, υπέροχα λουλούδια καθρεφτίζοντας την ομορφιά της ψυχής σου.”

Η Λία ένιωσε μια βαθειά αίσθηση ηρεμίας να την λούζει καθώς κατανόησε τα λόγια της σοφής. Ευχαρίστησε την Αμμα και έφυγε με μια καινούργια αντίληψη. Ξεκίνησε να επενδύει χρόνο κάθε μέρα να φροντίζει τον κήπο της, προσεχτικά να τον ξεχορταριάζει από πεποιθήσεις που δεν την εξυπηρετούσαν άλλο και να φροντίζει όσες ήταν χρήσιμες, σωστές και με νόημα. Καθώς περνούσαν οι μέρες και γινόντουσαν εβδομάδες και οι εβδομάδες μήνες, ο κήπος της Λίας μεταμορφώθηκε. Οι αγκαθωτοί θάμνοι και τα αγριόχορτα εξαφανίστηκαν και αντικαταστάθηκαν με ανθοφόρα φυτά, υπέροχη πρασινάδα και μοσχομυριστά αναρριχητικά. Ο κήπος της έγινε ένας χώρος ομορφιάς, χαλάρωσης και χαράς – μια αληθινή αντανάκλαση των πεποιθήσεων που διάλεξε να καλλιεργήσει.
Και έτσι, οι συγχωριανοί της ερχόντουσαν και έβλεπαν τον κήπο της Λίας ώς σύμβολο της δύναμης των πεποιθήσεων, της πίστης της σε ότι είναι σωστό, χρήσιμο και με νόημα. Άρχισαν λοιπόν, να φροντίζουν τους κήπους τους με μεγαλύτερη προσοχή, κατανοώντας ότι οι ιστορίες που διάλεγαν να πιστεύουν, μορφοποιούσαν την ζωή που ζούσαν.
Με τον καιρό, όλο το χωριό αναπτύχθηκε, κάθε κήπος μια μοναδική, ξεχωριστή έκφραση της Αλήθειας που προκύπτει όταν επιλέγουμε τις πεποιθήσεις μας, αυτά που πιστεύουμε και λέμε στον εαυτό μας και στους άλλους με πρόθεση και αγάπη, δημιουργώντας μια Ζωή ομορφιάς και πληρότητας.